Grieken staan niet echt bekend om hun dierenliefde. De meesten vinden een dier in huis Vies. Soms hebben ze een kat, maar die komt niet binnen en het idee van een kattenbak binnen vinden ze een gruwel. Ze hebben wel honden, maar die worden meestal ingezet om het huis te bewaken.
Op Alonissos is dat niet anders. Tot de Engelsen kwamen. Er is een groep van een familie (koppels) of 50 die hier domicilie heeft gevonden. En waar Engelsen zijn, zijn dieren. Van de kattengekte heb ik al verslag gedaan. Maar er zijn nu ook Engelse honden. Er is zelfs een winkel waar katten- en hondenvoer te koop is. Dat was voor de bewoners wel even wennen, HONDENSPEELGOED?? Wij maakten vandaag een aardig voorbeeld van omgaan met dieren mee.
Bij de beach club waar wij verbleven, plaatsje zo ver mogelijk weg van de rest en veel schaduw, zeeg een Grieks gezelschap neer. Twee echtparen, die zo te zien in hun leven lekker veel mussaka gegeten hadden. Zij hadden in no time 8 stoelen en 2 tafels bezet. (Jullie merken al dat ik geheel onbevooroordeeld ben). Tom wilde even gedag gaan zeggen, maar dat werd beslist niet op prijs gesteld. Kan, het is niet verplicht honden leuk te vinden. Toen het opwarmde, ben ik met Tom gaan zwemmen. Toevallig was een van de buren ook in het water. Toen T en ik weer aan wal wilden komen begon de man tegen mij te praten in het Grieks, schreeuwen eigenlijk. Druk gebarend probeerde hij me iets uit te leggen. Ik had geen idee waar het over ging, maar langzaam daagde het mij. Hij liep op me af, wees op Tom en daarna op de zee. “NO”, sprak hij. Daarna wees hij op het strand en zei: “YES”. Het is een beetje beperkt Engels, maar ik begreep het. Tom mocht niet in zee van de man. Eerst deed ik net of het niet begreep, maar hij hield maar niet op en ik begon een beetje genoeg van hem te krijgen. “Go away and mind your own business”. Ik wuifde er bij en hij begreep het. Boos stapte hij van het strand en op hoge poten liep hij naar de bediening. Die hebben hem kennelijk uitgelegd dat de zee van iedereen is. Hij heeft heel verontwaardigd en op hoge toon het hele gezelschap op de hoogte gesteld. Met mijn beperkte Grieks wist ik op te maken dat zij het hadden over die rot Duitsers die denken dat Griekenland van hun is.
Wij zijn doorgegaan met lezen. Wel heb ik F gevraagd om, voor het geval de man tegen ons of, erger nog,( kom niet aan zijn honden!) Tom zou gaan uitschreeuwen aub te blijven zitten. F kan dan nogal uit zijn slof schieten en ik wilde dit graag zelf oplossen, door uit mijn eigen slof te schieten.
Het was niet nodig. Het gezelschap begon druk hun spullen in de strandtassen te gooien en vertrok stampvoetend. Misschien een doorgeslagen vorm van smetvrees?
Een Griekse vriendin had een raadselachtige reactie. “Ja hoor, ze mogen nu wel in zee” ????
Blijk dat er tot 4 jaar geleden een wet was die het honden verbood in zee te zwemmen. Dat lijkt me een uitdaging om te handhaven. Maar bijzonder is nog, dat er zo’n wet was. Dat heeft iemand bedacht en daarna waren er weer mensen die het geen goed idee vonden. Die waren dus echt met die wet bezig. Nou ja, Griekenland staat bekend om hun enorme ambtelijke apparaat, die moeten ook iets te doen hebben.
Staartje:
Hiermee was het niet afgelopen de Griekse boze man. Hij heeft een vriendin bij de Alonissos kustpolitie gebeld en die zei dat hij helemaal gelijk had. Dus de volgende keer dat wij op het strand kwamen kregen wij de mededeling doorgespeeld van het personeel dat honden niet op het strand en in zee mogen. Nou zijn ze tamelijk laconiek bij Eleonas, dus wij hebben ons er niets van aangetrokken. De volgende keer dat ik de boze man zag, ben ik naar hem toe gegaan en ik heb hem gezegd dat ik met ‘Athene’ had gebeld, het ministerie van toerisme. “Honden mogen wel in het water”. En ik wandelde vrolijk weg. Vervolgens gingen de man en zijn vriend druk op hun telefoon zoeken. Aha! Ze hadden iets gevonden. Maar wat blijkt, en Griekser kun je het niet krijgen, alleen op drukke stranden mogen honden niet in het water. Dan mag je zelf uitmaken wat wel of niet druk is. “Nou hier is het niet druk” sprak ik. En dat is niet gelogen, want het is nog voorseizoen. Boze man stampvoetend weg, naar een volgende baai. Hij weigerde het water in te gaan waar een hond gezwommen had. Je zal er maar mee getrouwd zijn.